Hoe voelt mijn ex zich. Hopelijk net zo beroerd als ik…
Zou ik me dat af moeten vragen? Nadat ik zo pardoes de bons heb gekregen. Ik ben naast erg verdrietig ook behoorlijk in mijn eigenwaarde aangetast, opgefokt en boos. Maar een klein stemmetje binnen in mij roept “lieveling, je voelt je vast en zeker net zo ziek van verdriet als ik, kom bij me terug!”
Hoe voelt mijn ex zich. Waarschijnlijk net zo beroerd als ik…
Ik kon het niet laten en heb van de week mijn ex vanuit de auto gadegeslagen bij het uit school halen van ons kind. Een bleek moegehuild gezicht was wat ik te zien kreeg. Vol liefde aaide mijn ex onze oudste over zijn bol, mijn oudste die zo veel op mij lijkt. Hoe voelt mijn ex zich? Als ik het zo bekijk ronduit slecht en begin ik me af te vragen of onze scheiding wel zo’n verstandige zet was.
Is er nog hoop?
Hulp, er moet toch hulp te vinden zijn? We doen elkaar soms zonder het te beseffen veel onnodig verdriet. Ik heb gisteren via deze site een boek besteld over relatiebuilding. Dat mijn ex en ik allebei onder onze scheiding lijden is overduidelijk zichtbaar. Ik geef om mijn ex en wil onze relatie graag nog een kans geven.
Leren omgaan met de problemen in onze relaties, niet zo maar de brui eraan geven als het even niet lekker loopt. In deze tijd van welvaart zouden we ook eens beter om moeten springen met het waardevolle bezit van een veilig huis, een mooi gezin en niet op alle slakken zout moeten leggen. Nobody is perfect, jij ook niet. Dat is wat ik zo gauw uit het boek geleerd heb. Het is waar, alles moet 100% goed zijn en daardoor stellen we veel te hoge eisen aan elkaar. We zouden best eens wat meer ook de hand in eigen boezem mogen steken.
Samen in therapie?
Veel te makkelijk verbreken we onze relatie. Oké, ik heb de bons gekregen maar ik mag eigenlijk mijn ex niets verwijten. Ik ben soms veel te onverdraagzaam geweest en besefte niet dat ook mijn partner het druk had. Ik denk dat in eerste instantie elkaar willen begrijpen en rekening houden met de gevoelens van de ander heel belangrijk is.
