Onvoorwaardelijke liefde: vrijheid, zelfliefde en durven loslaten
Wat betekent het eigenlijk, onvoorwaardelijk liefhebben? En is dat werkelijk het hoogste wat we in een relatie kunnen nastreven?
Onvoorwaardelijke liefde klinkt als iets moois, iets puurs, iets dat boven alles uitstijgt. Maar als we niet opletten, wordt het een ideaal waar we onszelf in verliezen.
Liefhebben zonder voorwaarden is prachtig én krachtig — mits het vertrekt vanuit bewustzijn, grenzen en zelfliefde.
Onvoorwaardelijke liefde begint in ieder geval bij jezelf : jezelf niet langer zien als “niet goed genoeg.”
In dit artikel neem ik je mee in wat onvoorwaardelijke liefde werkelijk is, hoe het soms verward wordt met pleasegedrag, waarom het krachtig is als je leert loslaten vanuit liefde, en hoe onvoorwaardelijke zelfliefde aan de basis ligt van elke gezonde relatie.
We bespreken wanneer onvoorwaardelijke liefde helend is, wanneer het een valkuil wordt, en hoe je deze liefde kunt cultiveren — in verbinding met jezelf én de ander.
Wat is onvoorwaardelijke liefde?
Onvoorwaardelijke liefde betekent dat je van iemand houdt zónder voorwaarden: niet omdat de ander iets voor je doet, niet omdat je iets terugkrijgt, maar omdat de liefde in jou stroomt.
Het is een staat van zijn, een vrije keuze.
Het is liefde die niet stopt als de ander verandert, niet verdwijnt als het even moeilijk is. Ze vraagt geen bewijs, geen perfectie, geen tegenprestatie. Er is dus geen verwachting naar die ander.
Maar… dat betekent niet dat je alles moet slikken. Dat je jezelf moet wegcijferen. Of dat je altijd moet blijven.
Onvoorwaardelijke liefde is niet hetzelfde als grenzeloos zijn.
Onvoorwaardelijk liefhebben is een krachtige, volwassen vorm van liefde — als het gedragen wordt door innerlijke stevigheid. Maar in relaties waarin trauma, verlatingsangst of codependentie meespelen, kan onvoorwaardelijke liefde ook een valkuil worden. Het klinkt als overgave, maar blijkt dan vaak zelfopoffering.
De nuance: wanneer is onvoorwaardelijke liefde een kracht, en wanneer een valkuil?
We kunnen pas echt onvoorwaardelijk liefhebben als we ook onvoorwaardelijke zelfliefde ervaren. En precies daar wringt het vaak.
Want veel mensen leren van jongs af aan dat liefde iets is wat je moet verdienen. Dat je alleen waard bent als je je aanpast. Als je voor de ander zorgt. Als je lief bent.
In die context wordt onvoorwaardelijk liefhebben:
- “Ik blijf ook als jij me pijn doet.”
- “Ik vergeef alles, want ik hou van je.”
- “Ik stel geen grenzen, want dat zou egoïstisch zijn.”
Maar dat is geen liefde. Dat is een oud overlevingspatroon.
Zonder zelfliefde heeft onvoorwaardelijkheid iets destructiefs. Je raakt verwijderd van jezelf. Je raakt uitgeput. En je partner weet vaak niet eens wat je nodig hebt.
Wat we vaak 'onvoorwaardelijk liefhebben' noemen, is eigenlijk een vorm van relationeel trauma. We herhalen wat we als kind hebben geleerd: dat onze liefde alleen waardevol is als we onszelf opofferen. Dat liefde betekent dat we alles moeten verdragen.
Maar echte liefde — volwassen liefde — vraagt dat je aanwezig blijft bij jezelf. Ook als dat betekent dat je 'nee' zegt tegen de ander.
Waarom onvoorwaardelijke liefde vaak verward wordt met zelfopoffering
Veel mensen (zeker in relaties waarin een trauma- of hechtingswond meespeelt) verwarren liefde met loyaliteit. Ze denken: “Als ik van je hââu, dan blijf ik. Dan vergeef ik. Dan geef ik alles.”
Maar dat is geen liefde meer. Dat is overleven, vanuit angst. Maar liefde kent geen angst. Liefde is vrij, kent geen contracten, geen verwachtingen.
Het verhaal van Vincent en Paula: als onvoorwaardelijke liefde zelfverloochening wordt
Neem Vincent, een toegewijde vader en partner. Hij is altijd beschikbaar, begripvol, geduldig, vergevingsgezind. Voor zijn kinderen en voor zijn vrouw Paula. Hij noemt dat liefde. Maar ondertussen voelt hij zich leeg. Uitgeput. Op het randje van een depressie.
Paula waardeert zijn vriendelijkheid, maar mist iets wat ze niet goed kan benoemen. Ze verwijt hem passiviteit, terwijl ze zelf steeds vaker opgaat in haar werk. Hun relatie lijkt harmonieus, maar vanbinnen brokkelt er iets af.
Wat hier speelt, is geen liefde die voedt, maar liefde die zichzelf vergeet.
Vincent denkt dat liefde betekent: altijd klaarstaan, nooit klagen, geen eisen stellen. Maar dat is geen onvoorwaardelijke liefde — dat is pleasegedrag dat voortkomt uit angst om niet genoeg te zijn. Paula mist zijn kracht, maar ze weet niet hoe ze dat moet benoemen. Ze wil hem niet kwetsen.
Dit soort dynamieken zijn vaak subtiel. Maar juist in het stilzwijgen, in het vermijden van conflict, brokkelt de verbinding af.
Onuitgesproken frustraties, eenzaamheid, en stille verwijten vormen een sluier over wat ooit liefde was.
Echte onvoorwaardelijke liefde vraagt moed om wél te spreken. Om jezelf te laten zien. En om je partner te blijven ontmoeten in oprechtheid.
Onvoorwaardelijke liefde vraagt bewustzijn
Onvoorwaardelijke liefde is pas zuiver als ze gedragen wordt door innerlijke stevigheid. Door de bereidheid om eerlijk te zijn, ook als dat ongemakkelijk is. Door het lef om nee te zeggen, als dat trouw is aan jezelf.
Je kunt pas onvoorwaardelijk liefhebben als je ook van jezelf houdt.
Dat betekent:
- Je grenzen kennen en communiceren
- Je verlangens serieus nemen
- Jezelf niet kleiner maken dan nodig
Liefde wordt pas echt vrij, als beide partners zich niet hoeven te verstoppen.
Onvoorwaardelijke liefde is ook: kunnen loslaten
Soms betekent liefhebben juist: de ander laten gaan. Niet uit woede of teleurstelling, maar uit liefde. Omdat je voelt dat jullie paden zich scheiden, en je de ander vrijheid gunt.
Een prachtig voorbeeld komt van Vishen Lakhiani van Mindvalley. Toen hij en zijn vrouw besloten te scheiden, vierden ze dat moment met hun familie. Niet als mislukt huwelijk, maar als een voltooid hoofdstuk. Als eerbetoon aan de liefde die er was, en als ruimte voor iets nieuws.
Ware liefde houdt niet vast. Ware liefde eist niet.
Ware liefde fluistert: “Ik wil dat jij gelukkig bent. Met mij óf zonder mij.”
Onvoorwaardelijke zelfliefde: het fundament van alle liefde
Als we echt willen liefhebben, begint dat bij onszelf. Niet met perfectie, maar met aanwezigheid. Kun jij bij jezelf blijven als het schuurt? Kun jij mild zijn voor je gekwetste delen? Kun jij trouw blijven aan je hart, ook als dat niet aansluit bij wat een ander wil?
Onvoorwaardelijke zelfliefde betekent:
- jezelf toestaan te groeien
- fouten maken zonder jezelf te veroordelen
- ruimte geven aan je gevoelens
Als je jezelf op die manier liefhebt, ontstaat er vanzelf ruimte om ook anderen te zien en te eren zoals ze zijn.
Liefde is geen contract, maar een uitnodiging om lief te hebben zonder angst
We mogen onze partner nooit verplichten om te blijven. Liefde is geen bezit. Geen afspraak die je moet blijven naleven.
Liefde is een stroom. Een uitnodiging om jezelf te leren kennen in de ander.
En soms betekent dat: samen groeien. En soms: elkaar loslaten met liefde.
Hoe dan ook: echte liefde dwingt niet. Ze nodigt uit.
Onvoorwaardelijke liefde is geen statisch ideaal, maar een levend proces. Ze vraagt moed, aanwezigheid, zelfreflectie en kwetsbaarheid. Het is een oefening in vrijheid, niet in opoffering.
En misschien is dat de kern: Echte liefde begint waar angst ophoudt.
En zoals Anna Fernhout zo prachtig zingt: "Alles in mij doet ertoe. Ik mag er helemaal zijn. Met alles in mij."
Zodra je dat voelt, kun je ook de ander liefhebben in zijn of haar heelheid — zonder voorwaarden, zonder claim.
En ja: dan is liefde groots. Dan is ze echt.
Neem even een moment om deze video of song te beluisteren 'Alles in mij doet ertoe - Anna Fernhout'
In mijn praktijk voor hypnotherapie en coaching begeleid ik regelmatig mensen die zich afvragen: “Houd ik echt van hem of haar — of ben ik gewoon bang om los te laten?”
Vaak lopen liefde, afhankelijkheid en oude hechtingswonden in elkaar over. Met behulp van hypnotherapie, delenwerk en lichaamsgerichte technieken help ik cliënten om die verwarring te ontrafelen. Zodat ze weer helder voelen wat liefde is — en wat liefde niet is.
Zodra onvoorwaardelijke zelfliefde groeit, verandert ook de manier waarop je liefhebt. Dan wordt liefde geen verplichting, maar een vrije keuze.
De onuitgesproken behoeften wanneer we zeggen: "ik wil dat je onvoorwaardelijk van mij houd"
Onvoorwaardelijke liefde klinkt als het hoogste goed — maar vaak verlangen we daarmee eigenlijk naar iets anders. Als mensen zeggen “ik wil onvoorwaardelijke liefde”, dan bedoelen ze eigenlijk : “Ik wil een relatie waarin ik nooit verlaten word, waarin ik geen conflict hoef te ervaren en waarin ik niets hoef te veranderen.”
“To want unconditional love is to want a relationship without consequences.”
– Teal Swan
We verlangen dan niet zozeer naar liefde, maar naar veiligheid. Naar acceptatie zonder spanning. Naar verbinding zonder frictie.
Maar in echte relaties bestaat die frictie wél. Juist omdat een partner een directe invloed heeft op jouw leven, komen verschillen, verlangens en schaduwkanten onvermijdelijk naar boven. En dan blijkt: onvoorwaardelijke liefde is prachtig als ideaal, maar onhoudbaar zonder bewustzijn van persoonlijke grenzen, compatibiliteit en eerlijkheid over wat je nodig hebt.
Liefde betekent dus niet dat je alles maar goedkeurt of altijd samen blijft. Het betekent dat je iemand in zijn volledigheid ziet — én dat je mag kiezen of die volledigheid past bij jouw waarden en leven.
Ware liefde kan dus niet bestaan zonder bewustzijn over wat jouw voorwaarden zijn — en of de ander daarin past.
“Alles in mij, doet er toe.
Ik mag er helemaal zijn — met alles in mij.”
Laat dat de grondtoon zijn van jouw liefde.
Voor jezelf. Voor de ander. En voor het leven zelf.
En nu jij…
Wat betekent onvoorwaardelijke liefde voor jou?
Heb jij jezelf ooit weggecijferd in naam van de liefde?
En ben je bereid om dat vandaag anders te doen?
Je mag met alles in jou bestaan.
Met je ja’s én je nee’s.
Met je grenzen én je overgave.
Liefde wordt pas écht, als jij helemaal meedoet.
Veelgestelde vragen over onvoorwaardelijke liefde
Wat is onvoorwaardelijke liefde precies?
Onvoorwaardelijke liefde is liefde zonder voorwaarden: je houdt van iemand, niet om wat hij of zij doet of teruggeeft, maar omdat de liefde in jou stroomt. Het is een vrije keuze, geen ruilmiddel of contract.
Is onvoorwaardelijke liefde altijd gezond?
Niet altijd. Onvoorwaardelijke liefde wordt pas gezond als ze vertrekt vanuit zelfliefde, grenzen en bewustzijn. Zonder die basis kan het doorslaan in zelfopoffering of pleasend gedrag, vooral als er sprake is van hechtingstrauma of verlatingsangst.
Hoe weet ik of ik echt onvoorwaardelijk liefheb of dat ik mezelf verlies?
Een goede vraag om jezelf te stellen is: “Blijf ik trouw aan mezelf terwijl ik liefheb?” Als je structureel over je eigen grenzen gaat, jezelf wegcijfert of de ander belangrijker maakt dan jouw welzijn, is het tijd om stil te staan bij wat jouw liefde werkelijk voedt.
Kun je iemand onvoorwaardelijk liefhebben en tóch loslaten?
Ja. Soms is juist loslaten de grootste vorm van onvoorwaardelijke liefde. Niet vanuit onverschilligheid, maar vanuit respect voor iemands pad én je eigen integriteit. Liefde dwingt niet. Liefde nodigt uit.
Wat als ik bang ben dat ik iemand verlies als ik trouw blijf aan mezelf?
Dat is precies waar onvoorwaardelijke zelfliefde begint. In mijn praktijk begeleid ik veel mensen in dit spanningsveld. Liefde mag niet betekenen dat jij jezelf kwijtraakt. Wanneer je leert trouw te blijven aan jezelf, verandert ook hoe je liefhebt — vrijer, wijzer en meer in balans.
Onvoorwaardelijke liefde kan pas dan bestaan , als je onvoorwaardelijk van jezelf houdt. Wat hier beschreven wordt is grenzeloze liefde, ontstaan vanuit een leegte in jezelf.
Beste Ingrid, dat is heel mooi wat je zegt ‘je kunt pas onvoorwaardelijke liefde geven als je onvoorwaardelijk van jezelf houdt’. Mee eens! en inderdaad is grenzenloos liefhebben een hele gevaarlijke. Wanneer je je leeg voelt en denkt het geluk bij de ander te kunnen halen dan zal je relatie gedoemd zijn te mislukken. Kortom, als de boodschap over liefhebben hier maar duidelijk is (de vorm van liefhebben wat echt geluk brengt), ongeacht of je de term onvoorwaardelijk of grenzenloos gebruikt. Fijne dag! Lieve groet, Marjolein
De interpretatie van onvoorwaardelijke liefde klopt hier helemaal niet!!! Het voorbeeld dat aangehaald wordt is geen vorm van onvoorwaardelijke liefde. Het is onzin dat onvoorwaardelijk zou betekenen dat er geen onenigheid is, en dat wordt in dit voorbeeld aangehaald.
Onvoorwaardelijkheid houdt in dat die onenigheid geen invloed heeft op de liefde!!! Hier heeft de onenigheid weldegelijk invloed op de liefde. Als Paula zo reageert zoals ze doet!!
Als Paula echt onvoorwaardelijke liefde zou ervaren dan had ze Vincent het duidelijk kunnen maken zonder daar enige angst voor represailles te voelen.
ALS JE GEEN ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE KENT, MOET JE DAT OOK NIET OP EEN INTERNETSITE GAAN ONTKRACHTEN!! WAT EEN WAARDELOOS ARTIKEL!!
Beste Richard, je mag uiteraard je mening geven. In het artikel wordt eigenlijk bedoeld dat als je je relatie in stand houdt ‘omwille van de lieve vrede’ en je altijd maar alles goed vindt of slikt, dan is dat funest voor je relatie. Dat is eigenlijk de boodschap die we hier willen geven. Misschien is onvoorwaardelijk hierbij niet de juiste term. Je schrijft ‘onvoorwaardelijk houdt in dat onenigheid geen invloed heeft op liefde’. Dat is in zekere zin waar. Dat kan natuurlijk zowel positief als negatief uitpakken. Positief als je ondanks alles van iemand houdt als dat in het belang is van die ander (die ander heeft je liefde nodig om er van te kunnen groeien). Je zegt dat in het verhaal van Paula en Vincent onenigheid wel invloed heeft, immers Paula reageert of blijft bij Vincent voor haar eigen belang. Je hebt gelijk als je zegt dat als Paula echt van Vincent had gehouden, ze hem duidelijk had kunnen maken wat haar boos maakt zonder angst voor represailles. Dat zou dan echte liefde zijn geweest, en niet ‘onvoorwaardelijk’.Hopelijk is het wat duidelijker zo. Hartelijke groet, Marjolein
Hi Marjolein,
Hier een reactie op uw artikel, onvoorwaardelijke liefde. Voor mij betekent onvoorwaardelijke liefde ook. Dat je nog van iemand houdt na beëindiging relatie. Zo sterk dat je weet dat fysiek in een relatie zijn niet lukt.
Nu na 1 jaar en 9 maanden wilde mijn ex-vriend (waar ik die onvoorwaardelijke liefde voor voel) met me afspreken. Ik ben met hem gaan praten. We zijn 10 maanden maar samen geweest. Voor mijn gevoel 10 jaar. Ik kan zeggen dat er sprake is van zielsverwantschap. Buiten het feit of ik wel of geen relatie met hem wil, vond ik het fijn om te zien hoe het met hem was. En andersom natuurlijk. Fijne avond gehad. Hij vertelde over zijn relatie met een vrouw, die problemen had met zijn dochtertje. Dus ik dacht dat is voorbij. Geen aandacht meer aan besteedt. De avond daarna, een sms. Hij had de avond zo fijn gevonden. dat hij denkwerk had te verrichten. En dat zijn relatie waar hij die avond over sprak nog niet voltooid verleden tijd was……
Dan valt je niks meer in. Ik hoef niks van hem. Maar had niet met hem afgesproken als hij nog in een relatie zit of zat. Dat vind ik verspilling van tijd. Het brengt me niets. Bovendien vind ik het respectloos voor haar en mij…..
Eerlijk gezegd begrijp ik deze actie niet van hem. Waarom is het interessant voor hem om na zo een lange tijd contact met me op te nemen? Niet leuk dit…..bedankt voor het lezen, groetjes,
Hartelijk dank voor je reactie. Toch blijkt uit je reactie dat je niet onvoorwaardelijk van hem houdt. Immers, je verwacht iets terug. is het niet zo dat je stiekem hoopte dat hij nog gevoelens voor je had? Hij wou met je afspreken om je wellicht raad te vragen, en dus om een heel andere reden dan jij dacht. Je hebt hem een fijne avond bezorgd, dat zou genoeg voor je moeten zijn als je wel onvoorwaardelijk van hem houdt, toch? Hartelijke groet, Marjolein
Marjolein, bedankt voor je antwoord!
Wellicht heb je gelijk. Het heeft zeker met ego te maken. Belangrijk detail ben ik vergeten: Hij heeft met me gekust. Dat is niet echt om raad vragen denk ik dan weer….Enfin, daardoor een principe kwestie. Ik spreek niet met mannen af, (hoe leuk ook), die verwikkeld zijn in een relatie. En ja ik gun hem die vrouw. Maar ook eerlijkheid hierover. Liegen over zijn leven met haar. Ik denk dat het dat is. En daardoor voel ik me vies en gebruikt door die kus. Ik wil dat graag geven aan iemand die eerlijk vrij is.
Ah ok, ik begrijp het. Hij wou je gewoon zien en wellicht toch om raad vragen, en vervolgens vond hij je nog steeds te leuk om je niet te kussen 😉 Mannen zien dat toch anders dan wij vrouwen (voor wie het af en toe niet te volgen is). Voor hem gewoon een uiting van “reuze bedankt om naar me te luisteren, en je ziet er nog steeds heel leuk uit”. En jij dacht wellicht meteen “zie je, hij heeft nog gevoelens voor me”. Neem het jezelf niet kwalijk en denk gewoon “het is een man, en ik heb hier weer van geleerd”. Sterkte ermee!