Hier een inzending van Ć©Ć©n van onze lezers. Reacties zijn welkom onderaan dit blog!
Ik was dolgelukkig met Luc. Onze relatie was in mijn ogen perfect, we konden goed praten en hadden vaak seks. Ik had me nog nooit zo zeker gevoeld over een relatie als in mijn relatie met Luc.
We ontmoetten elkaar op een feest van een gemeenschappelijke vriend. Ik kan niet zeggen dat het liefde op het eerste gezicht was, maar na een paar goede gesprekken sloeg de vonk over, we waren verliefd.
Een jaar nadat we een relatie kregen besloten we om samen een huis te zoeken. Het werd een appartement met een prachtig uitzicht, hier zouden wij met z’n tweeĆ«n gelukkig worden. Maar toen wisten we nog niet dat we relatieproblemen zouden krijgen door een ziekte.
Begin van relatieproblemen door ziekte
Toen we een paar maanden in ons nieuwe huisje waren getrokken, begon Luc zich ineens ziek te voelen. Eerst dachten we aan een griepje. Maar toen Luc zich al twee weken achtereenvolgend ziek voelde, maakte we een afspraak bij de dokter. De dokter verwees ons door naar het ziekenhuis omdat hij niks meer voor Luc kon betekenen.
Vele onderzoeken verder werd ons verteld dat Luc ernstig ziek was. Hij had darmkanker. Dit kwam bij beide van ons als een klap in het gezicht aan. Luc onderging vele chemo’s en andere behandeling om te proberen het gevecht van de kanker te winnen.
Ik stond altijd voor hem klaar, maar wat had ik het toch moeilijk. Dag in en dag uit nam ik de taak van zuster op me. Vanaf hier begonnen de relatieproblemen door deze ernstige ziekte op te spelen.
Relatieproblemen werden groter door deze ziekte
Ik begon hem steeds meer te missen; de Luc van vroeger. Waar hij eerst een spontane, gezellige man was, werd hij somber en was hij altijd moe. Ik snapte maar al te goed dat dit kwam door zijn ziekte.
Toch werd ik intens verdrietig als ik eraan dacht dat dit zo nog jaren door kon gaan. Ook merkte ik dat onze relatie met stappen achteruit ging. Waar we vroeger een goed seksleven hadden, was daar nu niks meer van over.
Luc was te ziek om zelfs te lopen, dus op seks hoefde ik al helemaal niet meer te rekenen. Op dat moment besefte ik me hoe belangrijk de seks was in onze relatie.
Ik merkte dat ik daar mijn energie uit haalde om weer vrolijk met Luc door te gaan. Maar door het feit dat we geen seks meer hadden, kakte onze relatie in. Mijn leven bestond alleen nog maar uit eten, slapen en kots opruimen.
Luc merkte ook op dat ik niet meer goed in m’n vel zat. Hij ging het gesprek met me aan. Hij vroeg me of onze relatieproblemen kwamen door zijn ziekte. De tranen schoten in mijn ogen. Ik wist dat dit de juiste tijd was. Ik moest hem vertellen dat het niet meer verder kon.
Na dit gesprek pakte ik mijn spullen en ging weg, voorgoed. De kanker maakte niet alleen hem kapot, maar ook mij.
Ik lees het verhaal zoals ze het zelf getypt heeft en daarop baseer ik mijn mening. En die is dat ze teveel op zichzelf gericht is, want ook als het zwaar, zwaarder en zwaarst wordt en het leven alleen nog maar om de ander draait behoor je er voor je zieke partner te zijn en dat belangrijker dan de seks te vinden. Door lief en leed, ook als dat leed langere tijd of zelfs voor de rest van het leven aanhoudt.
Ik kan het alleen begrijpen als ik haar reactie vertaal naar een “geen oprechte liefde”. Het totaalplaatje van de tekst wijst voor mij naar een relatie die meer op seks gebaseerd was dan liefde van haar kant.
Overigens kan ik me wel goed voorstellen dat het zwaar is. Ook vind ik dat de omgeving ook de partner van de zieke moet ondersteunen en niet alleen de zieke. Maar hem verlaten ondanks de strubbelingen in de relatie als gevolg van zijn ziekte? Nee.
Ik snap dat veel mensen meteen in de verdediging schieten en het niet vinden kunnen dat zij hem aan zijn lot heeft overgelaten, maar ik kan het ergens ook wel begrijpen! Ik heb gezien in mijn omgeving hoe ontzetten slopend het is. Je leven draait volledig om je partner en er is eigenlijk geen ”ons” meer. Ik kan haar keuze erg goed begrijpen maar je weet niet het hele verhaal! Dus oordeel niet te snel.
Het spijt me wel, maar dit was dus duidelijk geen echte liefde. In oprechte liefde laat men een zieke man niet aan zijn lot over. Hoe zou jij het gevonden hebben als je zelf kanker had gekregen en je werd in de steek gelaten? Het leven bestaat uit meer dan seks, er is ook nog oprechte liefde. Juist in tijden van ziekte behoor je er voor de ander te zijn, zo niet, dan vind ik je teveel op jezelf gericht en te weinig denkend aan die ander waarvan je beweert te houden.
Beste, ik ben het volledig met je eens! Het is een verhaal dat we ooit ingezonden hebben gekregen van een bezoeker aan ons blog. We mochten het verhaal publiceren, maar alle reacties zijn welkom! Hartelijke groet, Marjolein