Verschillen tussen mannen en vrouwen in een relatie, wat is nu eigenlijk waarheid?

Verschillen tussen mannen en vrouwen, bestaan ze eigenlijk wel echt?

En waarom zijn relaties tussen mannen en vrouwen inmiddels zo complex geworden? Is het eigenlijk nog wel mogelijk om een stabiele relatie te hebben, zoals bijvoorbeeld onze ouders en grootouders?

Hoe kunnen we de verschillen tussen mannen en vrouwen en in een relatie zodanig in ons voordeel gebruiken zodat we kunnen spreken over een sterk team in plaats van een hulpeloze, of beter gezegd ‘hopeloze’ relatie.

En dan is er nog de vraag: is het waar dat er sprake is van verschillen tussen man en vrouw, want we lijken ons erg te hechten aan het begrip “biologische sekseverschillen”.

Maar eerst even terug naar de harde realiteit, want wat blijkt: het gaat steeds minder tussen man en vrouw. Kijken we naar de statistieken van het aantal echtscheidingen, dan is dat nou niet bepaald een rooskleurig beeld. Ze zijn eerder zorgelijk. Het aantal singles stijgt ieder jaar, en volgens het CBS zal in 2060 44% van de huishoudens uit 1 persoon bestaan.

Het echtscheidingspercentage is overigens het hoogst binnen 3 jaar nadat het echtpaar in het huwelijksbootje is gestapt.

We zitten er dus mooi mee dat het complex schijnt te zijn tussen man en vrouw. Althans zo wordt er doorgaans vaak beweerd : “tja, dat zit nu eenmaal in de man” of “ dat is typisch vrouwen eigen”. Maar zitten we niet vastgeroest dergelijke dogmatische denkbeelden? Mannen en vrouwen zouden verschillende verwachtingen hebben, zouden zich anders gedragen, andere verlangens hebben etc. etc.

Verschillen tussen mannen en vrouwen: de bekende clichés

Men beweert dat als we kijken we naar de oertijd dat er toen al sprake was van duidelijke rollenverdelingen. De mannen gingen op jacht en de vrouwen bleven thuis bij de kinderen. Deze rollenverdeling zou verklaren waarom er uiteindelijk zelfs ‘aangeboren verschillen’ zouden zijn ontstaan, zoals een beter richtingsgevoel bij mannen en betere sociale vaardigheden bij vrouwen.

Wetenschapsjournalist Asha ten Broeke denkt daar heel anders over. In haar boek ‘Het Idee’ doet ze een radicaal andere theorie uit de doeken: ze beweert dat uit recente wetenschappelijke ontwikkelingen blijkt dat de meeste verschillen tussen mannen en vrouwen niet uit de oertijd stammen maar worden veroorzaakt door hardnekkige denkbeelden die zich in onze cultuur genesteld hebben.

Enkele psychologen van de universiteit van Sussex lieten een aantal proefpersonen luisteren naar huilende babys van drie maanden oud. De vraag was ‘denkt u dat deze baby een jongetje is of een meisje’. Wat bleek? De proefpersonen vonden dat baby’s met een hoge stem toch wel een meisje moest zijn, dit in tegenstelling tot baby’s waarvan het stemgeluid een stuk lager van toon was. Die konden niet anders dan van het mannelijk geslacht zijn.

De betrokken psychologen raakten geïntrigeerd dat genderstereotypering al bij baby’s van drie maanden begint. Ze vertellen ons dat volwassenen vol zitten met gekleurde vooroordelen over hoe een meisje zich voelt, wat ze wil en wie ze is. of hoe een jongen zich zou moeten gedragen en wat het beste voor hem wat zijn toekomst betreft.

In de relatieproblematiek tussen 2 partners waar ik overigens dagelijks mee wordt geconfronteerd wordt veel gebruik gemaakt van het begrip verschillen die zouden bestaan tussen man en vrouw. En toch zie ik zelf ook dat dat helemaal niet zozeer het geval is. Zowel mannen als vrouwen hebben vaak dezelfde verlangens en behoeften, en ook hebben ze vaak dezelfde doelstellingen.

Ontstaat onbegrip binnen relaties door de verschillen tussen mannen en vrouwen?

Ik heb in de talloze coachinggesprekken die ik in de afgelopen jaren heb gevoerd zeer veel te maken gehad met mannen en vrouwen, en altijd spraken we over 3 dezelfde hoofdaspecten in hun leven: het verlangen om zich emotioneel te verbinden met de ander, hoe om te gaan met conflicten en spanningen, maar ook hoe zij hun ex kunnen terugwinnen

Deze ervaringen hebben eraan bijgedragen dat ik steeds beter ging begrijpen waarom het liefdesleven tussen mannen en vrouwen soms zo complex kan zijn. In werkelijkheid had de problematiek niet eens zozeer te maken met verschillen tussen de twee seksen maar meer met de perceptie van hoe een relatie hoort te zijn en wat liefde precies inhoudt.

Kortom, er was vaak sprake over meegekregen opvattingen over liefdesrelaties die tijdens de opvoeding door de ouders waren doorgegeven.

Ook bij de begeleiding van homoseksuelen en lesbiennes heb ik gemerkt dat de problematiek eigenlijk hetzelfde was als bij relaties tussen mannen en vrouwen: het gebrek aan zelfvertrouwen, slechte communicatie, het idee dat zodra je in een relatie stapt je de strijd al gewonnen hebt, de angst je partner te verliezen maar ook de affectieve of emotionele afhankelijkheid etc.

Ik ben dus tot de conclusie gekomen dat de problemen binnen een relatie niet te wijten zijn aan wat men doorgaans beweert, namelijk dat er nu eenmaal biologische en psychologische verschillen bestaan tussen beide seksen. Nee, het gaat veel verder dan dat!

De problemen binnen relaties tussen mannen en vrouwen ontstaan niet door wat je wellicht denkt

Soms kan de verstandhouding tussen man en vrouw zo intens zijn dat de één zich op een gegeven moment compleet in de ander verliest. Als de relatie eerst een vriendschappelijke relatie was en daarna uitmondt in verliefdheid, zien we een opmerkelijke gedragsverandering. Wat is hiervan dan eigenlijk de reden?

Mijn persoonlijke ervaringen vertellen me dat gedragsverandering in de eerste plaats te maken heeft met de context waarbinnen man en vrouw met elkaar leven. Zodra er sprake is van een liefdesrelatie wordt er aan bepaalde zaken meer waarde gehecht dan voorheen het geval was. De relatie verliest haar spontaniteit. Gedragingen worden onnatuurlijker. Vervolgens treedt er ook meer spanning op.

Mannen vrouwen, beleven zij de liefde daadwerkelijk anders?

Ik merk tijdens de coachinggesprekken dat het mannelijk dus veelal overeenkomt met die van de vrouw. Maar toch merk ik ook dat vrouwen eerder geneigd zijn te klagen over aandacht waarvan zij menen die onvoldoende te krijgen. Ze schieten dan snel in de stress en vragen zich af of hun partner nog altijd dezelfde gevoelens koestert.

Mannen daarentegen hebben een hekel aan geklaag en zijn zeer gesteld op hun vrijheid. Overigens vinden ze een onafhankelijke vrouw erg aantrekkelijk.

Mannen zijn binnen relaties over het algemeen verbaal minder sterk dan vrouwen. natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar zeker is dat wanneer een man samenleeft met een vrouw er een zekere wisselwerking ontstaat. Deze kan positief zijn of negatief. Bij een negatieve wisselwerking rijst de vraag of er nog een balans kan worden gevonden zodat de relatie toch nog de kans krijgt om te overleven.

Wanneer er een ongezonde balans is ontstaan in de relatie, dan is er vaak sprake van dominant gedrag bij de één en onderdanig gedrag bij de ander. Vaak ook zie je dat er een ongezonde verhouding is ontstaat in het geven en nemen.

Binnen een gezonde relatie is er altijd wel sprake tussen geven en nemen, maar zodra de gever voortdurend geeft en de nemer voortdurend neemt ontstaat er een onevenwichtige relatie die uiteindelijk zal leiden tot een breuk.

Het is te simpel te denken dat relatieproblemen ontstaan door psychologische verschillen tussen mannen en vrouwen

Natuurlijk zijn er op bepaalde gebieden wel verschillen te merken tussen mannen en vrouw, maar ik denk dat er eigenlijk meer sprake is van overeenkomsten dat dat er verschillen zijn. Een man heeft namelijk net zoveel aanpassingsvermogen als de vrouw.

Het is gevaarlijk om als vrouw te denken “mannen zijn nu eenmaal macho’s” of als man te denken “vrouwen zijn emotioneel snel van hun stuk gebracht” om dit vervolgens als motief aan te voeren waarom het niet lukt binnen de eigen relatie.

De oorzaak dat een relatie tot een breuk komt mag nooit te wijten zijn aan sekseverschillen want dat is klinklare onzin.

Bovendien, wanneer je dit als motief zou aanvoeren, dan probeer je (misschien onbewust) de oorzaak van het falen van je relatie buiten jezelf te zoeken.

Denk dan niet meteen dat alle mannen assholes zijn en leugenaars want dat is natuurlijk niet reëel. en omgekeerd, ben je een man denkt dan niet dat alle vrouwen jaloers zijn als je in je vorige relatie te maken had met een jaloerse partners.

We zijn als mens allen verschillend van elkaar en dat is juist prachtig!

De eerste conclusie die ik kan trekken is dat we eigenlijk allen van elkaar verschillen en niet in de eerste plaats omdat we man of vrouw zijn maar omdat we nu eenmaal mens zijn. Bestempel een bepaald mannelijk gedrag dus niet als zijnde ‘typisch mannelijk’ of een bepaald vrouwelijk gedrag niet als ‘typisch vrouwelijk’ , want alle gedragingen komen voort uit cultuur, opvoeding, omgeving, opgelegde paradigma’s en ervaringen uit het verleden

Het is heel belangrijk je dit goed te realiseren: het gedrag op volwassen leeftijd komt voort uit wat wij als kind hebben geleerd en ervaren.

Om beter je partner te begrijpen is het zaak te kijken uit wat voor ‘nest’ hij of zij komt, maar ook of hij of zij bepaalde traumatische ervaringen heeft opgedaan. Daarnaast is het belangrijk te kijken naar de vraag of jullie dezelfde waarde hechten aan dingen en of je die ook samen kunnen delen, zodat je er zeker van bent dat er een fundament is voor een solide en standvastige relatie.

Mijn conclusie is eigenlijk eenvoudig: alle mensen kunnen met elkaar samenleven mits zij in staat zijn zichzelf in de ander kunnen inleven. Daarnaast is het belangrijk om die verschillen bij de ander te respecteren en in hun waarde kunnen laten.

Waarom leggen we eigenlijk de fout steeds bij de ander?

Ik heb gemerkt dat het wijzen met de vinger naar de ander vaak voortkomt uit egoïsme of narcisme. We focussen ons eerder continu op de eigen behoeften .

Voor het hebben van een goede en gezonde relatie is in de eerste plaats inlevingsvermogen van cruciaal belang. Ook is het belangrijk dat je jezelf de juiste vragen stelt.

Ga eens terug naar je eigen verleden en stel jezelf deze vragen:

– komt mijn gedrag voort uit verlangen naar bevrediging van de EIGEN behoefte of die van mijn partner ?

– Wil ik mezelf ontwikkelen om mijn relatie weer in balans te krijgen ?

– Ben ik anders gaan communiceren met mijn partner ?

– Hoeveel moeite heb ik gedaan en hoe lang ?

– Hoe gedraag ik me als ik merk dat een ander mij aantrekkelijk vind ?

– Hoe gedraag ik me (en denk ik) zodra ik merk als de ander mij niet aantrekkelijk vind?

– Ben ik vastgeraakt in mijn eigen patronen ?

– Ben ik emotioneel afhankelijk van mijn (ex)partner?

Misschien dat je snel de fout buiten jezelf zoekt. Hopelijk zul je bij het lezen van dit artikel aan de slag gaan met deze vragen en tot andere ontdekkingen komen. het kan zijn dat je bijvoorbeeld ontdekt dat je je op een aantal terreinen veel flexibeler zou kunnen opstellen.

Sterke overeenkomsten tussen mannen en vrouwen

Mannen en vrouwen hebben ook veel sterke overeenkomsten en de voornaamste daarvan is dat beiden verlangen naar emotionele verbinding. Alle twee zijn ze daartoe ook in staat. De eerste voorwaarde daarbij is echter emotionele onafhankelijkheid. Ten tweede is het belangrijk om in staat te zijn je zelf liefde te kunnen geven en je zelf te accepteren zoals je bent, dus zowel je tekortkomingen als je kwaliteiten.

Lees ook nog dit artikel: 'Hoe weet je wanneer een man verliefd is'

Heb je hulp nodig bij het voorkomen van een breuk? Wil je je ex terug of af van dat ellendige gevoel dat liefdesverdriet heet? Neem contact met me op en mail naar [email protected]